Ne çağıldayan zamanın rakibisin,
Ne efsunlu gecelerin uğultusu,
Sen ruhunu insana adamışsın,
Kurtarmayı umde sayan bengisu.
Pusarık kırlara çöken merhamet,
Sağalttıkça mutlu,kutlu emanet,
Ruhunu daraltan korkudan ülfet,
Aleme muştulu,amber kokusu.
Kendini tüketen mumdaki alev,
Verdikçe sevilen,eridikçe dev,
Sırtına yüklenen bu kutlu ödev,
Merhamet olgusu,kucak dolusu.
Sen dermansız kalmış dizlere takat,
Sağaltıcı,sen kılavuz,sen kanat.
Lisanlarda püfür püfür salavat,
İsa’nın,Musa’nın,Nuh’un muştusu.
Kayıt Tarihi : 27.7.2006 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!