Son Peygamber Şiiri - Zerrin Zengin Dönmez

Bir ruh gibi üflenip ufuklarına,
Doğuşunda aydınlığın ışıtır gözlerimi!
Su yağar lisanından kararmış gönüllere,
Yağmur, kar, dolu, çiğ tanesi
Senin her haline döner!
Her yağışında farklı ıslanır bedenim!

Çöllerinde ılık rüzgar,
Gözünden akan bir damla yaş
Siner hüznüme,
Gönlüme kayar hafif bir titremiş,
Senin adınla kodlanmış dünyanın
DNA’ sını çözer kainat!

Ben ki peşinden sürüklenen
Bir kum tanesi kadar küçük,
Takıldıkça sana billurlaşan bir
Kristal olurum!
Sürtüldükçe gittiğin yolda
Erir benliğim billurlaşan bir saflıkla
Fena Fillah olurum..

Değerim konumum
Senin yanında rakamlarıyla
Ben sıfırken senin yanında artarım artarım!

Gül dokusunda akşamın rengi
Seni katarım dağlara
Adını yüreğimin yanına koyarım

Ağırlaşır zaman!
Beyaz beyaz dağılır bulutlar!
Hüzünle karışık o sevgin
Kayınca içime
Ağlarım ağlarım..

Kokunu içime çekerim
Sürme sürme gecelerde
Gözlerini gözlerime saklarım,
Yakarım günahlarımı
Kendimi yanarken ararım!

Seni düşünürken ağlamak nisan yağmuru gibi,
Uykularımda
Rüyalarıma sardım seni
Saatime kurdum zamanını
Senin yolundan giden haritalar çizdim
İçime damar damar!
Bileklerimden defalarca
Kirlettiğim ben geçti
Seninle temizlendim!

Keşke! Gözlerinden kayan
Bir damla dokunuverse ellerimize
Değişir bu dünya
Ama bitmez bu Özlem...