Son Perde. Şiiri - Nurcan Çelik Yalun

“Perde” dedi,
Dün.
Sahne aldı
Bu gün.
“Başla” dedi
Hayat.

Unuttu ezberleri,
Doğaçladı cümleleri.
Oyun bitti.
Herkes gitti…

Dün’ü çağırdı,
Yıllara sordu,
Nasıldım?

Öfkeyle gürledi o ses
“Berbat” dın!
Ezberi bozdun.

Düne tutundun,
Yılları sorguladın,
Hayatı ıskaladın.

Beni unuttun!
Ben “yarın” ım.

Dün kayboldu,
Yıllar sustu,
Hayat elini uzattı.
Yürüdüler birlikte,
Replik dışı, sıradan…

Yarın karşıladı bir başka dekorda,
“Yakın ışıkları” diye gürledi,
SON PERDE…

Nurcan Çelik Yalun.