Son perde Şiiri - Zehra Canan Yıldız

Böldüm geceyi alacakaranlıkla
Sapladım hançeri
Tam göğsün üstüne
Nefesin durmasın inle
Ve dinle

Nasıl bilirdi seni cemaat
İyi bilirdik diyecekler
Hep bir ağızdan
Bu kelime sana yabancı
İnanma
Ya iyiyi bilmiyorlar
Yada senin kahpe yüreğini,
Ardından yıkılmış
Kuşyemi sevgileri,
Dağınık, yangın yeri yatakları,

Belalar pranga elinde ayağında,
Yürü sürünerek
Köprüler ol ayakaltında,
En son çiğnensin başın,
Gözlerin kalsın karanlıkta,

Uğurlan iyilik kelimesi ile
İyiyi bilmeden nankörce

Toplandı yataklar, söndü yangınlar
Sevgiler su oldu
Hayat suyu kan oldu,
Ne ilk ne son kurbansın
Sevgiye, düşe, gönüle,

Sunaklar kan dolu
Sen gibi binlercesinle
En son başlar toprakta
Gözlerin karası
Zifiri çığlıklarda
Birbirine küs leşler
Bir leş bir kalleşte sen,
Söylediklerini al git,
Sen yazdın yazını,
Düşmandın kendine,

Ver artık nefesini
Bitti artık
Bu son perde

11.05.2006 saat 9,45 den 10.05