Son Perde Şiiri - Erdal Tuna

Ne zaman seni tutmak için uzatsam ellerimi
Ayrılığın kıymığı batar irkilirim
Fırtınalar koparken içimde, tutup şimşeklerimi
Sağanak halinde yıldız-yıldız düşerim
Ne zaman içimi seninle doldurmak için
çeksem nefesimi
Kalkar perdesi düşlerin silkinirim
Gerçeğin ipinde bir-bir idam edip hayallerimi
Ömrümün son günü sessiz-sessiz gözlerinden göçerim

Karanlık tel örgülerini çekerken etrafıma
İki parça kor gibi yanar gözlerim
Gece soğuk elini koyarken alnıma
Bir yangın yeri gibi sönmez ateşim
Yıldızlar dökülürken avuçlarıma
Hayalini tutar ellerim
Yağan kar tanesi de olsa bu mevsimde başıma
Son bir ümitle baharı beklerim

Bu yüzdendir hep;
Ayrılığı ölüm diye kucaklar
Yalansız sever,
Zamansız özlerim