Son Perde Şiiri - Fikret Geçen

Bir çeşm-i âhûya gönül ver de gör,

Gamzesi tîg gibi sînene batar,

Dîdelerin olur cümle yâd'a kör,

Hayâli leylini nehâra katar.

Serden geçilir ilk, âhiri cândan,

Gönül aklı tutup kenâra atar,

Kış güneşi kadar belirir handân,

Cân içinde ketûm ızdırâb yatar.

Kelâm etmek üzre açılmaz dehân,

Vakitli vakitsiz gam gelir çatar,

Şâyet olmaz ise şây ile duhân,

Elem, esrârını nâ-merde satar.

Biter mi hîç kelâm sevdâya dâir?

Âşık-ı hakîkî her cevri yutar,

Son perdede cânân elinde zâhir,

Kanlar dökmek içün bir rakîb tutar...

el-'azîzî