Son Perde Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Sapladığın hançerle kapanıyor son perde
Birer birer can vermiş hayellerim siperde

Bir boşluk büyür durur ellerimde ur gibi
Aynalar hicranımı yüzüme vurur gibi.

Kendimi bulamadım artık senin dışında
Ummanlarca boğuldum tek damla göz yaşında.

İstemem artık benden geriye bir iz kalsın
Ne dünden bir hatıra ne yarına giz kalsın.

Varla yok arasında bir cisimden ibaret
Hayattaki mevcudum bir isimden ibaret

Tükenmişim kahrımda eriyip damla damla
Düşlerim suçmuş gibi yargılanmış idamla

Son arzum sorulmamış,verilmemiş söz hakkı
Çok görülmüş yüzüme son bakışlık göz hakkı

Efkârda durmuş zaman anda kaybolmuşum ben
Her gecem ölüm ânı canda kaybolmuşum ben.

Bazen kendimi ipte çırpınırken görürüm
Bazen bir uçuruma şuursuzca yürürüm.

Sanki kör bir bıçakla yüzülür durur derim
Meçhul bir mezarlıkta kendimi defnederim.

Hasan Hüseyin YILMAZ