Son Otobüs Şiiri - Oya Erzurumlu

otobüs terminale yanaştığında bütün yüreği heyecan doluydu kadının, sevdiği adama kavuşmuş olmanın heyecanı çoktan sarmıştı. Her ne kadar anlasa da gidişinin son olacağını umursamadı, hissediyordu sevdiği adamın sevgi sözcükleri, yerini anlamsız küfürlere bırakmıştı. Gülümsüyordu içi acısa da, onunla geçirdiği her saniyenin keyfini çıkardı, bir dahası olmayacaktı yine de bir umuttu kadındaki ilk defa bu kadar yüreği kapılmıştı, onca kırgınlığın ve yorgunluğun üzerine gelmişti adam. Sonlara yaklaştığında o ne duymak isterse onu söyledi kadın biliyordu ki adam ondan çoktan gitmişti. Son vedasında kokusunu içine çekti son sözlerinin gerçekliğine inanmak isteyerek, bindiği otobüs onun son yolculuğuydu artık. Yüreğinde bir daha asla sevmeyeceğine yemin ederek gecenin içinde son yolculuğuna uğurladı kendini. Paramparça olmuş bir yürekle son haberi bekledi. Son veda konuşması, onun yüreğine de son vedası oldu, tam da o anda terminal de son kez sarıldığında sevdiği adamın ona söylediği bütün cümleler yerle bir olup, gerçekliğini kaybetti bir an da yaşadığı her şey koca bir yalan' a dönmüştü kızgın ve kırgın olsa da, adam onda asla unutmayacağı güzel bir hatıra olarak kalacaktı ve kadın sevgiyle adını anmaya, yazdığı şiirleri okumaya devam edecekti. Yeniden ördü duvarlarını kadın bir daha asla yıkılmasına izin vermemek üzere...