Son Öpücük Şiiri - Bahadır Özdemir

Kalbim karlar içinde kimsesiz bir dağbaşı,
Gözlerimde dinmeyen simsiyah fırtanalar..
Yaklaştırmam kimseye kibarlığı ve aşkı
Daima eksik kalmış o son öpücük kadar..

Yokluk denizlerinin sahiliydi meskenim,
Med cezir sularında bir inciydi düşlerim.
Bilmeden korsanların ziynetlerine değdim.
Şimdiyse her dokunuş bana da bedel sorar..

Mekanları kırarak yağmura dönmüş yolum,
Geçmişe dair tek yük sırt çantamda kalan kum.
Ne ayrılık ne de aşk duymak istemiyorum,
Ne ucuz teraneler ne de cilve ve nazlar..

Issızlık göllerinde ne mücevher ne altın
Ne de en çok on defa görüşülen bir kadın.
Ağır da gelmeyecek yapayalnız bir yarın
Daima eksik kalmış o son öpücük kadar..