Son,öncesi ve sonrası Şiiri - Öznur Küçüker

Sona doğru yaklaşıyoruz,
Verilmiş yeminlerin düğümlendiği yere.
Tutulmuş nefeslerin hatrı için,
Unutma beni.

Sona doğru yaklaşıyoruz,
Akan yaşların tükendiği saniyeye.
Bu anı saklamak için,
Hatırla beni.

Sona doğru yaklaşıyoruz,
Unutulmuş günlerin çaresizliğine.
Ellerimin beyazlığı için,
Bağışla beni.

Sona doğru yaklaşıyoruz,
Kelimelerin kıfayetsizliğine.
Beni ben kılmak için,
Bırakma beni.

Sona geldik.

Bir celsede silmek,
bu kadar mı duygusuzdu,
o öptüğüm dudakların?

Resmimi canlı canlı gömmek,
bu kadar mı kusursuzdu
katliamı, parmaklarının?

Bağışlamadan çekip gitmek,
bu kadar mı korkusuzdu
o sevdiğim ayakların?

Böylesine terk etmek
bu kadar mı onursuzdu,
o inandığım aşkın?

(Prag, 12 Nisan 2007)