Son Ölüşüm Şiiri - Abdullah Dilek

Gözlerindeki Kahveydi
Kalbimdeki hastalıkları tetikleyen
Saçlarındaki Tellerdi
Boğazımdaki ipler
Dudaklarından çıkan yalanlardı
Beni paramparça eden
Meğer senmişsin beni öldüren
Ben sırtımda aramışım hançeri
Sonradan fark ettim yüreğimdekini
Neden yıkar insan kendi evini
Ufacık bir vedaya bırakır sevgiyi
Sahi gerçekten sevdin mi beni
Gözlerimiz kavuştuğunda sende sarhoş oldun mu hiç
Ellerimiz birken kalbin durdu mu benim gibi
Özür dilerim sevgiim
Benim sevgim ikimize yetmedi
Şimdi başkalarına mı ait kalbin
Başkalarına mı bakıyor gözlerin
Başklarının elini mi tutuyor ellerin
Benim kalbimde senin hançerin
Gözlerimde senin silüetin
Ellerimde kan
Ama sen üzülme sevgilim
Bu benim ilk ölüşüm değil
Son ölüşüm.