Son Olsun Gülüm Şiiri - Yunus Özkan

Sadece Yalnızlığınla sarıl sevgime
Hayalime, Saklı Düşlerime sarıl
Sarıl ki seni bileyim, içimdesin
İçimi yakan sesinle benimsin...

Ellerimin terinde sana duyduğum Sevgi
Dilimin tutulmasında sana duyduğum heyecan
Kalbimin atışında sana duyduğum Aşk
Yanıp tutuşan benim, Özledim...

Zülüf konmuş tenin tenime değse
İçim kopup yoluna serilse
Dünya dursa dönmüyorum dese
O zaman bile vazgeçmem senden...

İlkim değilsin sonum olursun
Yoluna serilen bir tek beni bulursun
Hayat bir gün bana da gülersin
Gitme Gülüm sonum olursun...

Ne desem yalan olur bilirim
Sussam gideceksin eminim
Hayat sana hep gülsün sevdiğim
Kimse bilmesin ama seninim...

Her gece gördüğüm kabuslar tekrarlanıyor
Üstüme üstüme geliyor korkularım
Yalnızlığıma sarılıp kendimi avutuyorum
Yine gece oldu Gülüm, uyuyamıyorum...

Susuyorum sana her nefesim kesildiğinde
Dudaklarını arıyorum dudaklarımda...
Üşüyorum Sensiz gece sayıklamalarında
Adın dökülüyor, korkuyla uyanıyorum.

Ömrümde; Dolup boşalan kadehim gibisin...
Her bitişinde yeniden dolduruyorum gönlüme Seni...
Ben seni içmeye doyamıyorum Gülüm...
Sen ise gitmekten kendini alamıyorsun...

Bu son olsun...
İmkansız olan bütün tenler aşkı körelttiler
Aşığım diye geldiler...
Soğumadan çekip gittiler

Son olsun Gülüm, sonum olursun...