Son Olarak Şiiri - Emre Akbulut

Zaman kavramından soyut bi yerde
Aklın çırpınışını izlerken sordum gerçek ne
Bilinçaltıma yerleşen çocukluktan kalma öfke
Etrafımda yer tutan insanlar sürükler ikileme

Ve nedense hep kötüye gitmek zorunda hayat
Geride kalansa yenilmeye mahkum görülür
Ruhumda gerilim hat safha göz kapansa kim görülür
Gittiğinde yerini kapan varsa bil ki kin güdülür

Yaşam tabirini değiştiriyor er ya da geç
İçimde pas tutan bi ben var gör ya da geç
Herkes bir olsada baktığı pencere bi hayli farklı
İnsanları kıyaslıyorum aramızdaki zaman farkı

Kelime oyunlarına saklanmıyorum artık
Görebildiğim her şey yalnızlık gibi açık
Açım farklı tabi anlaşamıyorum kimseyle
Görüyorum mutlak varlığın ifadesi derinlerde

Bu hayatın bi el kitabı yok bakamazsın
Sen kurtulmayı beklerken idamlıksın
Daha büyümeden öğrenirsin zorluğu
Yeter dediğinde başlamıştır hayat yolcuğu

SON OLARAK:

Bir varım bir yokum, bir var bir yok hayat
Yaşıyorsan dayan yaşamıyorsan yoktur hayat
Hayalindeki gibi olmuyorsa işler yalnız değilsin
Ne kadar istesen de gölgeni geçemezsin