Son Notlar IV Son Notların Sonu

ne zaman bir sana kalsam
gülümsersin önce
uçsuz gözlerinde uçuşur ruhum
yıkanırım denizlerinde
ne zaman bir sana kalsam
bir ben daha uyanır içimde
kendimi kendime düşman bulurum

kuşkusuz öleceğim birinde, (kızma ölüm bahsine)
cümle intiharın (umudunu ısmarladım şiire)
çünkü sadakat, (dedi şiir)
celladıdır aşkın (şair ölünce)

çıkardı güneş tacını (biz gördük ateşi)
tutuştu saçları (biz götürdük cehenneme)
bir sevda gibi (biz yarattık bir şeyi)
yana yana tükendi (biz aldandık cennete)

elma!
cinnetimin lambası
delince kafatasımı
evreka!

ne zaman bir sana kalsam
bir arka bahçe vardır adı istanbul
dalgalanır sularım, ağlamadan edemem
ve boşuna değil sana ölümden söz etmem
boşuna değil güvercinleri uyandırmam sabahları,
bir ipin ucunu aramam etrafta...

ne zaman bir sana kalsam
mayalanır ışığın saklı bulutlarımda
ve yürür gibi hazzım kadınlığına,
güzelim bir sızı yayılır damarlarıma
bir kız çocuğu doğurur ellerim

ne zaman bir sana kalsam
barışırım kendimle
seni baştan severim.

26.3.2012/kadıköy