Gün Batımı Şiiri - Eylül Hacer Akkuş

Ne zaman uzanıp gökyüzünü izlesem,
Gökyüzü gözlerinde renklenir,
Mavisinde kuşlar uçuşur,
Bulutların arasında kanatları süzülürdü.

Tenimin üzerinde ılık rüzgar eser,
Sarıp sarmalar gibi...
Çimenlerin kokusu,kelebeklerin dansı,
Gamzelerinin kırlarında papatyalar açardı.

Çay sohbetinde demlenirdi.
Kavimler göç eder,tarih yeniden yazılırdı.
Sahra çölünde esirler azat edilir,
Unuturduk içmeyi.

Gülüşünde gün batımı başlıyor,
Bir veda nasıl böyle güzel olabilir di!
Kirpiğime asılan damlalar,
Nasıl'da mesut bahtiyardılar.

2004