Son Not Şiiri - Abdullah Asım Türk

İsteğimi bilmeyen herkes, olmuş başıma alim
Nutkun lüzumsuz benim için de "Sus" demeye yok mecalim
Ben'le tepmiy'ceksen göstermene yok gerek yol
Ant içerim: Toprak olamayacak kadar aciz ol

İçine şerefsizlik kattığım kara mürekkebimle
Boğuyorum kağıdı manasız boş nazımım ile
Acıklı çığlıklarını dışa vuramamasının eşliğinde
Bu boş kağıt ve boş dizeler ve loş kent-
- ışıklarıyla hoş olmayan, aç son gece

Şu ruhumu yutan şehir yine aynı halde
İnsan çığlıkları, kaba motor gürültüsüyle
Ömrümü yiyen kalemimin sonuncusu bu dizelerim
Paklığını bozduğum altımdaki koca gökdelen
Alışmışım, senden de senden bile özür dilerim

Şu ölüm nedenim insanlardan ilk ve son kez üstteyim
Düş krakenleriyle çepeçevre çift kürekli bir tekneyim
Ben efendisi "nefret" olan aciz bir köleyim
Son bir adım ve yanındayım, tek dostum iblisim

Geleceğine ve hayallerine tapan olacaktım hani?
En büyük düşüm yüz kat tepeden aşağıya değildi
İade vakti bu diyardan çaldığım suyu, havayı, zevki, besini
Son ve sonra sonsuz olacak acıyla son perçin vakti

Yüzüme doğru çarpan sert ve soğuk rüzgar
O ,Dünyanın en hoş gürültüleri, artık kulağımda yoklar
Soğuk artık yok yerine tenimi bir ateş kaplar
Körük cehennem alevinde benim gibi nice aptallar