Son noktanın acziyeti Şiiri - Merve Ayyı ...

Boğuluyorum artık noktaların kalıcılığından,
Son noktayı koyduğun o günden beri.
Hani o silinmeyen kader kalemiyle;
İşte onunla son noktayı koyup,yollara imzanı,
Beni ise dehlizlere attığın o günden beri boğuluyorum
Oysaki sen benim paragrafımın ilk cümlesiydin
Sonu olmayan,noktası olmayan
Hep virgül koydum senli cümlelerin arkasına,yanına kendimi eklemek için
Yada üç nokta....devamı gelsin diye
Sen bende bazen bende ünlem oldun:
Haykırdığımda,isyan ettiğimde: sana ve sensizliğe.
Duymadığın,ama benim seni hep çağırdığım ömrümde
Bazen soru işareti oldun yüreğimde
Nedenini bilmediğim ayrıldığında
Neden? diye sorduğum yanlızlığımda
Ve yinede nokta koyamıyorum biten cümlemin sonuna...
Yine virgülle ayırıyor,yine üç nokta iliştiriyorum
hasretimi anlattığım boş sayfalarda.
Ne aşkına,ne hasretine bir son veremiyorum
Ama gel artık ne olur!
Gel de şu ayrılık cümlesinin sonunu beraber noktalayalım
İsyandan değil sevincimden olsun ünlemlerim
Ve nedenini bilmediğim sorularla,bilinmezliklere salma beni
Gel de yeni sayfada,yeni paragraflar yazalım seninle
Başlığımız 'senle yaşam senle ölüm' olsun
Ellerim ellerine deysin kalemi tutarken,
Bense hep aynı satıra yazayım cümlelerimi; elam gözlerine bakarken...