İnanması zor olsa da ;
kıtlık görünüyor ufukta :
Bedenler vitaminsiz ,
ruhlar da sevgiye aç kalacak.
Yalnızlık tek dost olacak
acılar karşısında ,
daha güçlü
alışık olacak yürekler.
Öyle sıkı tutunulacak ki ;
nemli ahşap dört duvarlara:
rutubet kokusu tutku olup;
parfüm kokusununu unutturacak .
Şimdilerin kalp kırıklarından
Tamir edilmedikçe ;
ömür kısalacak :
Ve kalp kırmanın günahı
hala anlaşılamayacak.
Bir ağaç gölgesinde
katıksız ekmegi bölmek;
beş yıldızlı ötellerde ; lüks
menülere değişilmeyecek .
Duygusuz programlı
teknoloji tenekeciklerine
Emirler verilip;
onlardan saygı beklenecek.
Bazen hüsran olsa da sonu,
Kolay alışacağız ...
Ve duygusuz teneke parçalarına
saglıgımızı emanet edilirken bile;
çok rahat olacağız .
Belki ; başka şansımız olmadığı içindir:
belkide ;akıl bunu sorgulamaya yetmeyecektir.
Velhasıl ; hayat hengamesi
hiç bir devirde sona ermeyecek.
Dogarken aglamışız
avansı ödemişiz hayata ...
ömür defterinin son sayfasına
Son nokta süpriz konacak;
ve böylece borcun
tamamı ödenecek.
14 11 2017
21 20
Kayıt Tarihi : 15.11.2017 08:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nuran Karaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/11/15/son-nokta-113.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!