Son Nefeste Gel. Şiiri - Nurdane Diken

Fâni dünya gör beni, sona geldim dayandım,
Rengi renge bağladım, sevda çölünde yandım.
Acıları çekerek, hüzünlere boyandım,
Hayat elimden kayar, ruhum kapıya bakar.

Bülbül gibi inledim, gülüme varamadım,
Bir ömür rüya gördüm, hayıra yoramadım.
Dertlerim göz göz oldu, sevgiyle saramadım,
Hayat tenimden kayar, ruhum kapıya bakar.

İçim yandı kavrulur, ciğerim pare pare,
Onulmaz derde düştüm, yârim oluver çare.
Bedenim bitti artık, yüreğim yare yare
Hayat kanımdan kayar, ruhum kapıya bakar.

Karlı dağlar söyleyin, yârim bana küsmüş mü?
Arkasını dönerek, selâmını kesmiş mi?
Hakimlere danışıp,son mühürünü basmış mı?
Hayat yolumdan kayar, ruhum kapıya bakar.

Uzatmalar önümde, ömür geçip bitiyor,
Felek kararın verdi, toprağımı itiyor.
Zevk-sefâlar ruhumu, acılara katıyor,
Hayat selimden kayar, ruhum kapıya bakar.

Hatıralar bir filim şeridi gibi geçer,
Ağlayarak gelmiştim, şimdi gülmeyi seçer.
Sakin bir deniz olur, nefes ebedî uçar
Hayat canımdan kayar, ruhum kapıya bakar.

Kıskandılar kıskançlar, çekemediler bizi,
Söktüler canı candan, kalbe soktular sızı
Artık istemem kışı, ne de sımsıcak yazı
Hayat dilimden kayar, ruhum kapıya bakar.

Karabasan rüyaydı, bir ömür bahta sardım
Can kafese sığamaz, kefenim nerde sordum
Bindirdiler bir ata, sıratı orda gördüm
Hayat ilimden kayar, ruhum kapıya bakar.

Yaklaştıkça gözüme, ince bir perde iner
Peri kalbi dayanmaz, salıma acı biner
Son demde benle olsan, ölüm içime siner
Hayat solumdan kayar, ruhum kapıya bakar....

28.08.07-İst.23.08..