Yüreğimde sürgün veren senin sevdan nicedir. Nicedir sebepsiz gülmelerim sebepsiz ağlamalarım bu yüzden.
Kim bilecek ki içimde zamansız patlayan volkanların yangınını. Kim adını koyacak ki isimsiz sevdamın. Kim bilebilir ki bu kadar mutlu ve bu kadar çaresiz kıvrandığımı sensiz gecelerde. Gecenin sıfır noktasında yanan yüzlerimizi coşan yüreklerimizi sarılan bedenlerimizi kim görebilir ki.
Sırrım,yasağım,sebebimsin bu karmaşık dünyada, nefesimsin soluk soluk tertemiz dağ havası gibi içime çektiğim. Ulu bir çınarın kolları gibi,sürekli gözünden sakınan anam gibi babam gibisin. Yoldaşımsın sırdaşımsın gönüldaşımsın her derdime ortak olanımsın.
Yangınımsın sensiz gecelerde beni yakan, sabrımsın sensiz günlerde teselli veren, mutluluğumsun umudumsun uzaklardan bana nefes gibi içimde dolanan,damarımdaki kansın sıcacık içimde dolanan bana hayat veren, çarpan kalbimdesin her an her dakika hissettiğim.
İsyankar ve hırçın ruhumun durdurulamaz ve hiç laftan anlamaz asi günlerinde, pes etme noktasında karşıma çıkıp bana hayatı sevdiren ve yaşanılası yapansın sen.
Umutlarımı saklıyorum arzularımı heveslerimi sarıp sarmalamışım hep. Sen gelince açmak için bir küçük bohçada sakladığım gizlerimi koruyorum. Aslında ben gözü kapalı ateşe atladığım günleri unutup kendimi koruyorum senin için.Saçıp savurup önüne sen bilesin sen göresin diye yıllarımın çektiklerini.
Üzülmen için değil sevgimin gücünle salınacağım karşında. Bilmen için seni nasıl beklediğimi. Nasıl kendime severek isteyerek gönüllü zehir ettiğimi en güzel gençlik günlerimi görmen için.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
