Son Nefeste Şiiri - Necati Karaman

Gönül asudeye uçar yükselir vakur aheste
Hergün başka hale girer yanar yakılır şıkeste
Gönce gül bülbülü sorar bir hüzün görür kafeste
Âşk’ı mebrura kavuşur gözyaşı döker aheste

Kendini boşlukta sanma hak kelâmdan uzak durma
Bahar olsa ya kış olsa gonül fersudeni bozma
Tufan ya fırtına kopsa sen hak çizginden ayrılma
Yanan gönül fersudesi külolur biter aheste

Varlığın bir pula satma boş hayallere aldanma
Bu günü yarına atma vesveseyle oyalanma
Doğan güneş batmaz sanma alayışlara inanma
Güneş guruba erişir ufkuna girer aheste

Dağlar sabit durur sanma gezer enginde aheste
Çağlayan durulur sanma akar mecrada hevesle
Bülbül sâkin uyur sanma gönülden yanar kafeste
Ömür menzile ulaşır teslim olur son nefeste