Son nefesim Şiiri - Murat Ülkü

Gökler sussa, yerler dile gelmese de,
Arar ruhum bir sığınak bir nida,
Kalbimdeki boşluk, bir matem hissi,
Yalnız ve titrek, düşmüş bir yaprak gibi...
​
​Sonsuz bir umman, adı Rahmettir,
Tutan bir el ki, yalnız O'na yakışır…
Her derde derman, her hüzne nimettir,
Ruhum huzura şahadetle kavuşur...
​
​Yalnızlık bir zulmet, bir hançer ki zehirli,
Nefsin fısıltısı, şeytanın tuzağı…
Dilimden dualar dökülür, O'nun adıyla,
Bir Kudret eliyle, dikilir O’nun yüce sancağı..
​
​Bu dünya bir rüya, bir gölgeler yurdu,
Fani heveslerle huzuli yorulur kalbim…
Açar kapısını an gelir ebedî yurdun,
Tüm elemimi bir gülümseme gibi, dindirir..
​
​O’na sığınırım, O'nda bulurum O'nu,
O'dur her şeyim, O'dur benim sahibim…
"Lâ ilahe illallah" varoluşun sonu,
Baki bir sevda ki, O'na olan aşkım.
​
​Kırılırken kanatlarım, yorgun ve bitkin,
Yükselen bir ses duyulur ta derinlerden…
O’nun adı bir fener, en zor vaktim,
Bir melek dokunuşu, en çetin yerden.
​
​İnsan bir kul, aciz ve çaresiz,
Hayat bir rüzgar, savrulur daldan…
Fakat O’nunla, yolun sonu belirsiz değil,
Bir umut filizi, yeşerir topraktan.
​
​Bir damla ışık, bir katre-i nûr,
O’nunla başlar, O’nunla biter…
Sonsuz bir aşk, sonsuz bir huzur,
Kalbimdeki bu sır, O’na gider.
​
​Bu fani dünya, bu gölgeli hayal,
Bir gün sona erer, yiter tüm izler…
Fakat O’nun nuru, ebedî bir misal,
Her şey yok olurken, yalnız O kalır.
​
​İşte bu nida, bu sonsuz kelam,
Ruhumun sırrı, kalbimin fısıltısı…
Her zerremde O’nun aşkı, O’nun selam,
"Lâ ilahe illallah" benim son nefesim.

Düzelt