Vuralım kendimizi ıssıza,
Elektriğin telefonun olmadığı,
Saatin bilinmezine…
Zamanın sonsuzuna,
Kaçalım kendimizden, kendimize.
Ve gidelim zamansıza, varalım mekansıza.
Gidelim ki ömrün ömrüme denk düşsün.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta