Son nefes bu bilesin Şiiri - Ramazan Uzun

Güneşin doğuşunu beklersin
Geçmez zaman
Gece ıssız bir mekân
Koparır seni an ve an
Tam ümit kesmişken
Görünür maveradan
Sonsuzluktur bu ebedi güruhan
Sessizlik içinde bakar farklı bir dünyadan
Son bakıştır yaşama
Bitti dediğin anda
Bir el uzanır sana
Nefes alırsın kalpten derin oh çekerek
Öyle bir solunum ki
Bir ömür sığdırırsın içine sanki
Kurtuldum dediğin anda
Kımıldayamazsın
Tutmak istersin, elini kaldıramazsın
Bir kez daha soluklanır
Bir şans daha kullanırsın
Uzatmak istersin kolunu uzatamazsın
Umudu yitirirsin kendinden
Takatin yok ecelinden
Baktıkça karanlığa yürekten
Bir ihtimal, üçüncü solukta sayıklarsın
Yardım et ya ebeden
Gülen yüz ansızın üzgün bir yol alır
Ve ruhun sonsuza dek onda kalır
Azrail derki üç kez soluklandın
Ne acı ki hiçbirinde rabbini anmadın
İmanla geldin imansız vardın
Ey âdemoğlu sen ne yaptın
Muattal geçen bir ömür
Bitmeyecek mi sandın