Son Nefes Alışım

Kokun sinmiş
Bahçemdeki çiçeklerin rengine.
Sol yanım sızlıyor,
Kurulan cümlede
İsminin baş harfi geçse.

Seni hatırlatan
Belkide
Seni hiç unutturmayan
Bu şehrin sokaklarında
Bakışlarım
Bin parçaya bölünüyor

Her parçasında
Kayboluyor kimliğim.

Sensiz,
Nefes almak bile
Zoruma gidiyor.

Kollarında uyansam diyorum
Bir sabah,
Kahve gözlerinde
İçsem sabah kahvemi.

Saçlarını doyasıya
Öpüp koklasam
Son nefes alışım olsan
Şu koca dünyada
Son nefes alışım
Sen olsaydın ya!...

...türkmenkızı...