Son Nefes Şiiri - Turgay Türkmen

Akşam oldu yine;
Gurbet ellerde
Yağmur bulutu yüklü,
Gözlerimle
Göğsümde;
Bir nefeslik ömrümle
Yapayalnızım,
Aşk denilen bu çölde

Boynum bükük,geziyorum
Boş sokaklarda
Loş ışıklı,
Sokak lambalarının altında,
Gün ağarına kadar
Ağlayıp,sızlanıyorum

Bir tek;
Ben siliyorum,gözyaşlarımı
Hatırımı,bir tek ben soruyorum

Ayaz vuruyor,kurşun gibi
Sensiz üşüyen yüreğime

Son nefesimi alıp,verirken,
Hayat dolu gözlerine
Hasret dolu gözlerim kitlenecek

Bir elimde;
Yanan son sigaram
Diğer elimde;
Solmuş resminle
Ağır,ağır kapanacak gözlerim….

Turgay TÜRKMEN