Son Nefes Şiiri - Tezcan Bilgiç

Günlerden yine sensizlik,
Saat seni birkaç geçiyor.
Dilimden düşmüyorsun.
Hece hece aklımdasın.
Unutmak zor, hatta imkansız.
Kafamı nereye çevirsem oradasın.
Yokluğun yağmur,
Damla damla ıslatıyor geçmişi,
Yarınlarıma iz bırakıyor sırılsıklam.
Benle konuştuğun yerlerde saatlerimi geçiriyorum.
Belki bir umut tekrar gelirsin diye.
Ama yoksun...
Gün geceye dönüyor tekrar.
Pencerenin önünde hayal kuruyorum.
Sonra heryer sis bembeyaz.
Senden kalan hatıralar canlanıyor.
Beraber müzik dinliyoruz.
Gözlerim hep sende,
Elimde sıcaklığı ellerinin,
Gülüyor gözlerin,
Sonra dağılıyor hatıran.Ellerimden sıcaklığın gitmesin diye
Kahve içiyorum istemsizce.
Hep kızardın içmeme,
Yokluğun geldikçe aklıma çarpıntımda oluyor işte.
Gelsende keşke tekrar kızsan bana.
"Tezcan" desen yine "Niye içiyorsun? "
"Bilmiyorum." desem sadece.
Gözlerinde kaybolsam.
Sinirliyken bile tatlı tebessümünde boğulsam.
Bak yine başladı çarpıntım.
Bu sefer daha derin.
Nefesim... Kesiliyor...
...
Son nefesimden önce söylemek istiyorum ama
Seni çok sev...