Son Nefes Şiiri - Umut Ülbegi

Paramparça yüreğim
gözlerim kanıyor
kuşlar konuyor ellerime
uyuşuyor hayallerim

İnancımı yitirdim dönme dolaplara
lunaparkları yıkıyorum yumruklarımla

Gittiğimiz her yeri öldürüyorum
Deniz kenarlarını
Dağları, ormanları
Hele o deniz kasabalarını
Ellerimle boğuyorum
ölümü hak etmiyorlarsa neden aklımdalar hala
neden tüm hücrelerimi acıyla kanatıyorlar
neden tüm sorularımın bir cevabı var
neden son nefes gibi hatıralar

Gözlerim kanıyor
uyuşuyor hayallerim
kuşlar konuyor ellerime
paramparça yüreğim

Düşmanlarım bayramda
dünyanın tüm çalgılarıyla ölümümü kutluyorlar
kulaklarımda iğrenç yalanları notalanıyor
seviniyorum toprağa dönüşüme

Yaşadığımız her anı lanetliyorum
bakışlarımızı
dokunuşlarımızı
hele o geceye karıştığımız zamanları
beyin kıvrımlarımdan ellerimle kazıyorum
neden hala sımsıcak ellerim
neden yalnızlık şarkıları söylüyorum
neden uzun yolları seviyorum hala
neden yolun başında ölemiyorum

sen
el oldun
el oldu
ellerim
gözlerim
sel
gel
demeyeceğim
parçalanmış
yüreğimde
o el
senin
küllerimi savurduğun
o yel
benim