Son nefes Şiiri - Cengiz Erdoğan

Bir gülüşün
Bir mutluluğun arkasından
Yarınımı göremedim
Beni neler bekliyormuş
Ne gözyaşları gözlerimde
Gizliymiş de bilmezmişim
Şimdi biliyorum
Gözlerimdeki o esrarengiz sırları
Çünkü her gün süzülüp süzülüp
Acı olup
Bir pınar misali akıyorlar
Kimi zaman
Kadehime damlayıp
Beni sarhoş ediyor
Kimi zaman
Ateş olup
Sigaramı yakıyor
Bir imdat çığlığı dilimde
Kurban edileceğini anlayan
Bir koyun gibi çaresiz
Bugünüm boğazıma bıçağı dayamış
Besmele çekiyor
Artık son nefesimdeyim
Karşılığı olmayan bir sevginin
Son nefesini içime çekiyorum
Ölüm bana vız gelir
Neden biliyor musun sevgili yar
Çünkü son nefesimde bile
Seni içime çekiyorum
Hep düşünürdüm
Acaba ölüm
Seni bana unuttura bilecek mi?
Sen rahat ol sevgili
Bak işte ölüm de geldi
Ama o bile
Seni bana unutturamadı
İşte son nefesim
Seni unutamadı...