Yanası, yakılası...
Kopuyor canımın can parçası.
Bir ölüm izliyorum,
Tam bir saat oldu.
Ne de uzunmuş son nefes!
Meğersem can boğazımda düğümmüş,
Yüreğimde okkalı bir yumruk,
Gözlerimde küçük, ufacık bir çocuk...
Yanası, yakılası...
Kibrit çakılası...
Dudaklarımda töhmet altında kalmış kelimeler,
Utancından söylenilmeyen yalanlar,
Buğusuymuş sabahın soğuk 5'inde,camların.
Orta ikide yazdığım şiirde de yalnızdım,
Şimdi de yalnızım.
Bak gözlerim bile aynı çocuk,
Dayanılır olmayacak bu yokluk,
Bir saati beş geçti,
Nasıl da sabrediyor insan,
Koca ömründe etmediği kadar,
Ne de uzunmuş son nefes!
Gözlerim döner,
İçim yanar,
Üzerimde kocaman bir kafes var,
Özgürlüğe adamıştık şarkıları,
Yanası,yakılası...
Oysa yanası,yakılası,
Vicdanım kanıyor.
Bak! gözlerim aynı çocuk,
Can boğazımda düğüm,
Yüreğimde altı okka yumruk...
Geriye kuru bir hoşçakal,
Üzeri elveda işlemeli ıslak mendiller,
Nefesin kokan bir hava kaldı.
Yanası,yakılası...
Bir saati beş geçeyi de geçti vakit,
Ne de uzunmuş son nefes!
Kayıt Tarihi : 10.8.2006 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üzeri elveda işlemeli ıslak mendiller,
Nefesin kokan bir hava kaldı.
Yanası,yakılası...
Bir saati beş geçeyi de geçti vakit,
Ne de uzunmuş son nefes!
Eğer hayatı güzel yaşamak ve hayatta kalmak için bir umut ve heyecan var ise, zordur son nefesi vermek, çünkü yaşanılası günler bitmemiştir sevdalı yürekte.
Tebrik ediyorum değişik ve manalı anlatımınızı.
Selamlar ve saygılar.
TÜM YORUMLAR (1)