Son Nefes Şiiri - Cengiz Esgin

Rüzgar bir çıngırak sesi getiriyor uzaktan
Dinledikçe anlıyorum bu gelen ses tuzaktan
Varıyorum benim gibi meraklı bir sürü kişiyle
Yılanlar insanlarla uğpraşıyor yani işiyle
Meğerse yılandanmış o çıngırak sesi
Kenarda köşede bir sürü insan kafesi
Acıktıkça ses çıkarıp birini yutuyor
Denize düşenler yılanı tutuyor

Ne söylesen boş anlatmak değil vaki
Böyle düşüneceksin diyor emrivaki
Ve sardıkça insanlığı sıkıyor
Yardakçıların vicdanı akıyor
yalanlarla geçiyor insana zehri
İnsanlık sanıyor ki bu onun sihri
Karşı çıkan yok herkes memnun
Biri eşrefi mahlukat biri maymun

Hak Hakla ölçülür, Hakkı Hak tartar
cehalet devrinde sözlükler artar
Bakarsın herkes birbirinin cahili
O Suriyeli, Bu Arap, öbürü Somalili
Bir İnsanı daha yutuyor ırkçılık yılanı
Minarelerden taşlarlar namaz kılanı
Sen görmezsin akçelidir casuslar
Özgürlük diye alkışlanır deyyuslar

Devir Fetret devri padişah Şahmeran
İbrahim'in ateşinde yanar sorular soran
Sus ve sana söylenilenlerle yetin
Sana ne kalmışsa Gazee yetim
Duyma, Görme, Söyleme
Beni boş yere eğleme
Yedi başlı ejdere yem
Emziği mal yeter ki em

ağızlar var lağım yanında pirupak
Yerlerde sürünen modrn ahlak
Devri Alem teknoloji küreselci puşt
böyle buyurmuştu bizim zerduşt
halklar yılanların elinde esir
İnsanlığın vicdanı, kesir
Bölük pörçük çıkan ses
Bu hırıltı değil son nefes