Son Nefes Şiiri - Olgun Önder

Son nefestir bu, son nefes.
Ve yaşamaya dair en son heves.
Az sonra çocuklar uyanacaklar,
az sonra okula gidecekler.
Bir taksi durduruyor, işe geç kalan adam.
Durakta bekliyor bir kadın.
Yine senin bileceğin gibi sevgili,
son nefestir bu ve son özlem,
caddelere, kentlere ve memleketlere.
Balık kokusu geliyor burnuma,
barut kokusu sonra.
Ve sen geliyorsun aklıma.
Bu dağlar vermeyecek beni sana.
Bu şehirler vermeyecek seni bana.
Toprak ısındı işte,
kocaman açmış ağzını, beklemekte!
Bir çiçek olacağım belki, belki bozkırda bir ağaç.
Veya gecede son kez ay ışığı.
Ve son nefestir bu.
Kavuşturmayacak bu yollar bizi,
ayrılıksızlıklara!
Çünkü önce gidenler gibi
Son demdir bu.
Çünkü önce gidenler gibi
Son nefestir bu.