Ben Bi Haberim Kendimden

Çöten'den çıktım yola
İstanbul'da verdim mola
Ara sıra döndüm ardıma
Sevdiklerimi verdim toprağa

Her birinde gönlümde açıldı yara
Bir teselli için sığındım yara
Merhem olmadı ne gönle ne akla
Ben de çekilip bir kenara
El açtım gönül yaşlarımla Allah'a
Ve erdim feraha
Anladım benim de gideceğim yer ora

Gidenler öğretti kalanları da gideceğini
Ecele son nefesini vereceğini

Gidenler gitti ömür orda bitti
Kalanlar ancak tevekkül etti
Hayat bir değil ama ölüm ilkti
Kimler geldi kimler geçti
Sanma ki ecel , sadece onları seçti

İnsanı eceli korurmuş ölümden
Söyle ne gelir ecelin elinden
Emir büyük yerden

Ben bir haberim kendimden
Sessizce giden ki ömürden
Düşen kalkar düştüğü yerden
Kalkamaz ten düşerse candan

Yürüyorum adım adım
Sanki Çöten'in taşlı yollarındayım
Ama artık (isim )değil mefta adım

İşte gidiyorsun bu son yolculuk
Şimdi ardından kimler baka kimler ağlaya
Lakin fakat ama demeden daha
Ecel geldimi sormaz birdaha
Razı olsun yaradan son bir defa
Hüseyin Kıvrak ✏️