Son Nefes Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Ölüm bir uğultudur,
Dökülür kaynar sular,
Baştan aşağı yakar.
Dudaklardan dökülen son kelimeler,
Gözyaşlarına, oradan eller üzerinde,
Taşınır, konur mezara.
Yazılır taşlara “Ruhuna El Fatiha! ”
Ruh, bir beyaz güvercin,
Gözlerden ırak, gönüllerin içinde.
Dünyada yaşanan dünyada kalır,
Kalanı bir sıkıntı bir ağıt alır,
Dönsen baksan geriye bir kaput bez olur.
Canım güllerin solduğu,
İnsanın bu dünyada fani kaldığı,
Ölünce ancak ahireti bildiği.
Dünya hayaldir yaşanır ve biter,
Verildiğinde son nefes,
Uzaklardan es deli rüzgar,
Biliyorum son esişin olmayacak,
Dağıldığında saçlar yine kararan gözler olacak.
Sonsuzluğu bulduğumuzda,
Elbette ölümde son bulacak.