29.10 1996/Tokat
Feryat eder bülbüller yürek denen kafeste
İman gibi ararım seni son nefeste
Hasret söylersin heran kulağımdaki seste
Senin sesindeymiş oysa en güzel beste.
Uçuşan kelebekler öldü bak içimde
Güzellik kalmadı ne renkte ne biçimde
Kaç yaprak düştü sayamadım takvimde
Deva bulamam bu derde hiç bir hekimde.
Kör düğüm etmiş kader benim bahtımı
Yerle yeksan etmiş gönül tahtımı
Bozmuş nizamı saptırmış tartımı
Çözmeye kudretim yetmez bu tılsımı.
Çocuk misali koca bir yalana inandım
Hem güneşe hem aya ben seni andım
Her gece oturup ruhsuz bir hayale kandım
Kandım bir yalana bitmeyen sevdama yandım.
Kayıt Tarihi : 10.5.2020 04:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!