Son Nefes Şiiri - Murat Boztepe

Yüzümde üşüyen kederler
İsyanla buluşur;
Dudaklarımda kıvrılıp yatan,
Kimsesiz bir çocuk uyur
Gözlerim seviş batağıdır hasrete
Kanlarında sular boğulur
Koynumda denizini bulamayan nehirler
Uçurum yataklarında kaybolur...
Mecburluğu sensin ömrümün
Haricin gelmiş geçmiş zaman
Önü sensizlik
Ardı senden kalan
Senle bir dem
Bir can olur
İlki sen bilinir soluğumun
Sonu Senden sorulur..