Son Nefes Şiiri - Ahmet Karataş

Ey insanoğlu insan
Senin zulm ettiğin de insan
Topraktır hamurun Ademdir baban
Birbirine zulm için yaratmadı yaratan

Kimi hakkı bir bilir secde eder
Kimi put edinmiş peşinden gider
Herkes hak bildiği yolda savaşır gider
Kimi nirvanaya ulaşır kimi cennete girer

Kavgaya gerek yok bir lokma ekmek için
Bu dünya her kula yeter ekip biçmek için
Rızkı veren mevla inanmak gerek evla

Kanaat en büyük zenginliktir
Dünya malına tamahın sonu zelilliktir

Kabre girerken kim götürdü yanında,
Gördün mü bir parça kefenden başka.

Kimini toprağa koyarlar kimini ateşte yakarlar
Mahşer günü hepsini bir araya toplarlar
Boynuzsuz koyunun hakkını boynuzludan sorarlar.
Kimsenin ettiğini yanına komazlar

Mahşer,sırat,mizan,hesap
Ya günah ağır çeker ya sevap

En büyük düşman şeytan
Onun da kölesi nefsindir
Son adres ya cehennem yada cennettir.

Böyle bilir böyle yazarım
Herkesten çoktur suçum günahım
Son nefeste belli olur imanım
İslam üzere canımı al ALLAHIM.