Son Nazire... Şiiri - Ceyda Görk

dün gece son selamıydı leylanın
son gülüşü son seslenişiydi
son kez yazdı,
ve son kez baktı aynalara
paramparça oldu
dağıldı bitti

leyla sustu artık
kilitledi bir köhne zindana kendini
kimse görmeyecek ağladığını
sevdiğini söyleyip
avutacak olan usandı çölden
korktu hasretten sevdadan
göze alamadı bir yürek taşımayı yüreğinde
selam bile almayacak
dost bile kalamayacak kadar uzaklara
çekip gitti

açık kanatlı kartallar
zirvelerde dolaşmıyor artık
seyahlar yürümüyor artık sevdasına
bülbül vazgeçmiş gülünden
çiftci harmandan
ağaç ormandan
efendi kulundan vazgeçmiş
gemisi batan umut kesmiş saldan
dertli dermanı unutmuş
kul vazgeçmiş sultanından
devran değişti

değişmeyen tek gerçek var
hala kanayan
hala sevda çeken Leyla’lar
ve AŞK’ın yalansız değerine
inananlar var iyi ki

faydası yok artık
ne sevdanın ne hasretin
ne sadanın Davudu sevdiği gibi sevenin
ne yıldızın hilali sevdiği gibi
özlediğinde içi titreyenin
benim gibi

sadece bir ses
bir küçük yadigar kalmış Leylaya aldanışından

bir şiirin bir şarkının
sabadan bir kaç sabah ezanının
yorgun gönüllerin hüznüne serpilmiş
heves hüzmeleri kadarmış Leyla’ya biçilen ömür
neden yazılmıştı bunca şiir
neden
seni seviyorum demişti

bunca hevesli varken rengarenk yaşamaya
katran siyahında gönül eylemeye
değermiydi

öldürmek kolaydı zaten ağlayanı
sesiz sedasız sırtından vurdular hançeri
alıcı kuşlar dönüyordu üstünde Leyla’nın
son kez gülümsedi…

CEYDA GÖRK

7 ağustos 2006-
Sa:04.58