Son Name Şiiri - Mehmet Çiftci

Adını ağzıma almıyacağım,
Sen benim sevgimin kanlı katili.
Ölsen cenazene gelmiyeceğim,
Artık sen sevginin bitmez tatili.
Allah senin sevginden mahrum bırakmasın.
Biliyorsun değil mi?
Bu sözler sana ait.
Yazdıkların hala bende, saklıyordum yıllardır.
Sevgiyle biten o duygusal nameler.
Çok güzel bir ismin, çok sevimli bir cismin vardı.
Ne ismine layıksın ne de cismine.
Hatırlar mısın doğum gününde,
Bana bir gül ver demiştim.
Bense sana iki tane saksılı çiçek aldım.
Bunları hiç soldurmayacağım demiştin.
Bunlara isim verelim diyen de sendin.
İçimden biri senin adın olsun birisi benim,
Diye düşünmüştüm.
Ama söyleyemedim.
Birisi Ferit oldu biri Feride.
Sonra duydum kurumuşlar,
Saksı kalmış geride.
Rengarek çiçeklerin süslediği bahçeye her gelişinde,
Bir manolya ya da gül koparır verirdin.
Ben sevinirdim.
En sonunda kuruttun çiçeklerle içimdeki sevgiyi.
Kan doğradın içine.
Söyler misin ne görmüştün
Sevgimizin suçu ne?
Sen benim sevgim değil,
Nefretim olmalıydın.
Bana bunu da yaptın ya.
O zaman ölmeliydin.

Şimdi kahrol, hüzün dolsun günlerin.
Her gününü zehir etsin,
Kederle hüzünlerin.
Bu son işte siliyorum ismini belleğimden,
Seni sevdiği için davacıyım gönlümden.