Son Nakarat Şiiri - Seyyid Şahin

yine hazin bir gunbatımı var,
hızla karaya carpar dalgalar,
kımbılır bu kacıncı sonbahar,
her gıdısın elbet bır donusu var...

gun ölür gece dirilir yine,
kaldır kafanı bak kefenine,
yaşamak sıze olmekse bize,
dogumla geldık, gıderız olumle!

yedi tepeli koca istanbul,
kaybettım senı n'olur beni bul,
bendekı sefkate hasret gönül,
bulmazsan aşkından olecek bülbül...

gözlerim yaslı gonulde hazan,
aklımdan sılınmıyor hatıran,
bensızed donecektır bu devran,
mazımı sılecek benı unutman.

kızkulesı yıne yapayalnız,
yuzu asık bakıslar manasız,
gozlerı uzaklarda umıtsız,
yalnız terk edılen bız degılmısız...

ucay oldu sankı ucbın asır,
hazın askımız kalacak bır sır,
azraıl benı bekler sabırsız,
cekıp gıdıyorum sessız sedasız.

dunya ben olmadan da donecek,
bulbul yıne gul ıcın otecek,
aşıklar ölmedi, ölmeyecek!
yalnız ruhum beden degiştirecek! ...

karagözlüm,alyazmalım birtanem,
seni cok sevıyorum vazgecemem,
sensızlıgı zaten beceremem,
en ıyısı yarım kalsın bılmecem...

elveda dostlar, parklar anılar,
benı alıp goturun dalgalar,
ardımdan baslayacak agıtlar,
sozde kaldı yıne buyuk sevdalar...