Son Müzikal Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

“Soluğunda bir ateş var
Demek solunda bir yangın yanar”

Sana o ateşin içinden sesleniyorum
Ruhumun ormanlarından

Mavisi yırtılmış denizlerin hırçınlığından
Yıldızları dökülmüş göklerin karanlığından
Sesleniyorum

Koparılmayan takvim yapraklarından
Toprağa atılmayan tohumun kısırlığından
Yelesini rüzgâra vermemiş kısrağın tutsaklığından
Sesleniyorum

Gerilirken kırılmış yayların hedefinden
Bebeğini nehre bırakan annenin kederinden
Güvercin ürkekliğinden
Zindan kafesinden
Sesleniyorum

Yıldırım şavkından sonra sesinden
Işığından, aydınlığından sonra karanlığından
Yağmurdan sonra selinden
Islaklığından sonra üşüyen gözlerimden
Sesleniyorum

Gece ıssızlığından, sokak lambalarından
Uzayan ve kısalan gölgelerden
Kaldırım kenarı papatya yalnızlığından
Notaya muhtaç içten mırıldanmalardan
Yankısız kalan düş çığlığından
Sesleniyorum

Sana açık denizden sesleniyorum
Ruhumun gemisinden
Esmeyen rüzgârlardan
Muhtaç kaldığım bir dirhem meltemden
Demir attığım yalnızlıktan
Şişmeyen yelkenlerin umutsuzluğundan
Sana avaradan
Alabora olmuş hayatımın dibinden
Sesleniyorum

Sana saatimin zamanından sesleniyorum
Saniyenin milyonda birinden
Yani hasretinden sesleniyorum

“Son isteğim
Ad’sız bir mezar kümbeti
İğne yapraklı orman müzikali
Edebiyyen suskunluğum”