Son Mülküm Şiiri - Turgut Uzdu

Unutur yarını şu deli gönlüm
Son mülküm nerede söyleyin dostlar
Balonlar peşinde koşuyor ömrüm
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.

Hastane odası ölüm kokarmış
Nedense canları hep can yakarmış
Yağmurun damlası surlar yıkarmış
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.

Alırdım satardım boştan şeyleri
Kabul etmez idim gelen peyleri
Görür oldum giden paşa beyleri
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.

Karartı ucunda iki kör ışık
Nehirler denize ebedi âşık
Köpüğün ucuna vuslat bulaşık
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.

Kopmuş ilmek gibi sökülüverir
Duramaz konular dökülüverir
Telaşsız bir anda dikiliverir
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.

Turgut’un namıma Garip diyeler
Söyleyin göğsümü soğuk yuyalar
Gittiğim yerlerden selam duyalar
Son mülküm nerede söyleyin dostlar.