Son mu bahar Şiiri - Deniz Toker

Dur gitme desem durur musun?
Yüzüme son kez bakıp geleceğim der misin?
Avutur musun sonbaharımı yalancı güneşinle

Tamam, istersen git ben beklerim
Düşen yapraklara anlatsam derdimi
Onlar da alsa alsa savursa tüm kederi
Sonra biraz yollarla dertleşsem
Kimler gelmiş kimler gelmemiş
Sen bakma bana oyalanıyorum işte kendi çapımda

Soğuk bir var bir yok
Bazen içime giriyor bir rüzgâr ve sızlatıyor sensizliğimi
Bazen saçlarımı okşuyor senin yerine

Çok şey var anlatılacak
Kim dinler bunca sevgi cümlelerini
Veya kim anlar bu kadar çok sevmeyi
Sen anlarsın değil mi?
Hissedersin bir sonbahar sabahı çıplak kalan ağaçlara üzülerekten
Kuşlar da üzülür kalmaz onlara saklanacak yer
Sen ne yap ne et çabuk gel

Akşam yemeklerinden sonra sensizlik uykumu getiriyor
Hayallerle dolu bir on beş dakika sonrası hüsran
Elimi tutan yok
Hepsi rüya

Uyumak istemiyorum bugün
Korkularım yatağıma serilmiştir yine
O oda, o yatak, o duvarlar
Dile gelse hiç susmazdı tüm gece hatta her gece
Bizi onlardan dinlemek mest ederdi beni

Tamam, geleceksin biliyorum da
Düşünmeden duramıyorum ne zaman diye
Ne zaman bitecek bu fırtınalı mevsim diye
Sapsarı Ankara
Peki, Hangi renkler var orada?

Neyse ben gidiyorum senle dolu şeylerle avunmaya
Üstü kapalı konuşup kendimi kandırmaya
Uyumaya çalışıp kaçmaya
Gözlerimi kapatıp seni aramaya
Arayıp arayıp bulmaya

Gerisini hiç sorma