Son Mola Şiiri - Necdet Arslan

• 

  Mustafa Bay

  Nereye kaçar ki insan?
  Örte örte bitiremediği kalıntılarından kurtulup giden mi var...
  
  Belki bir tespih elinde sayar günleri, günlerin içinden seçtiği soyunmuş sözcükleri.. Pişmanlıklarını arar, bulur.. 'Keşkeler, olmasaydılar' dökülür önüne.. Sona doğru itildiğini anlar mı, anlamaz mı bilmesine ne gerek?
  
  Kesin olan, bugünden yarının görüldüğü ve düne kaçmamızın kaçınılmaz olduğudur!
  Kutlarım Necdet..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Canan Akpınar

  Kaçınılmaz gerçek... O buz gibi toprak ve kül rengi...
  Bilerek yürüyoruz bu yolları...
  İçeriği o kadar gerçek o kadar serin ki...
  Kutluyorum bu çok güzel şiirinizi.
  Saygı ve sevgilerimle..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Canan Ereren

  Günlerin getirdiği son mola son durak,kaçınılmaz iniş,net ve öz anlamlı bir sunum,kutluyorum hocam,yüreğinize ellerinize sağlık.Sonsuz saygımla...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Naime Özeren

  Okurken içim ürperdi.Ölümün yüzü soğuk derler. Yüzünü görmeden okurken duyumsanıyor soğukluğu.Çünkü şair öyle yerinde sözcükler seçmiş, öyle güçlü imgeler kullanmış ki, mermerin soğuğu bile kanınız donduruyor.
  
  O an geldiğinde her şey masal oluyor. Sanki yaşanmamış gibi.
  
  Böyle şiirleri yazmak daha da zor olmalı.
  
  Güncesinin son yaprağında son nokta
  Sarsan, tanyerinin yabanıl yolcusu.
  
  VE İŞTE SON MOLA. dahası yok... Güçlü kalemiyle bir kaç dizde koca bir ömrü özetlemiş öğretmenim. Yaşama koyulan noktayı bir başka açıdan görüntülemiş dizelerinde. Kutluyorum, hak ettiği beğenilerimle...
  
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (4)