Son Mevsim Hazan Şiiri - Ali Gençay

Önce ıhlamurlar yaprak döktü
Sonra atkestaneleri
Kim bilir nerde kimin dilinde
O çok sevdiğim sevda türküleri
Varsın olsun
Çoktan terk ettim aşk denen efsaneleri

Hiç sevmiyorum bu mevsim, bu şehri
Göğü kaplayan duman
Yırtıyor öksürüşler ciğerimi
Geçen yıldan aldığım kaşe kaban
Üzerimde yok evi terk et ettiğimden beri

Kimilerine göre şizofren olmuşum
Kimilerine gör iflah olmaz deli
Assam yüzümü kimse sormaz neyin var
Beceremiyorum herkese aynı gülmeyi
Üşür ayaklarım ıslak çoraplar
Botumu gariban simitçiye verdim vereli

Bir kadın sevdim, dünya güzeli
Gözleri bahar, saçları sam yeli
O yürüse, ben duysam
Kulağımda narin topuk sesleri
Saçlarına bir kez daha dokunsam
Öpmesem de çeksem içime nefesini
Ciğerlerime derman, silinir kükürt izleri
Yanar bedenim, ısınır ayaklarım
Bana neyler ki mart dokuzu
Neyler bana zemheri