Bir şehir ki dağa küskün.
Bir öfke ki yelesi zebil..
Çalın çocukluğumu.
Ey! ruhu aç binefsin kuduzları.
Ve aşk'a yakılmayacaktı ateşler
Terli; ceketimin omuz başları.
Çatılmayacaktı..
Dağlara 'pir' olmuş kayaların kaşları..
Piç doğar günün yabanıl yalnızlığı..
Beyaza al'la yazılmış utanmazlığın kızlığı
Sancılıydı gece..
Gün doğmak üzereyken
Ellerimde kızılca kıyamet koptu.
Susku çığlıklarını boğdum!
Çanlar çalınıyordu bir kilisenin damında.
Yarasalar sarmıştı yollarımı.
Hayır hayır!
Bu matemin düğünü değil..
Aşkımızın ölümü..
Kurşun işlemez gölgelerime..
Şimdi düşünüyorumda...
Meğer vicdanım kalkanmış ihanetlerinize...
Saçlarını tarıyorum hüznümün...
Her gün daha bir gürleşiyor ve uzuyor.
Arada rengi değişse de,
Hiç değişmiyor güzelliği..köklerinin.
Kim yazdı bu yazıyı ömrüme
Kime gitsem riya..
Kimi sevsem ihanetin sancısı ellerimde.
Esip geçtiniz hayatımdan
Mutluluklarımı da
Peşinizden sürükleyip götürdünüz!
Şimdi yabancı şarkılar söylüyor ağaçlar
Mevsim bende son bahar..
Emine Genç 25 Eylül 2009 / 19:20
Emine GençKayıt Tarihi : 25.9.2009 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(.......................)
Estagfirullah
Bugün denk geldim şiirlerinize tesadüf diyelim benim yazım şeklimi ufkumu değiştirecek kadar anlamlı içten yüreğinizden kopmuş olmaları beni çok etkiledi.
Kaleminiz daim olsun
Saygılarımla
Merhaba..
TÜM YORUMLAR (23)