Son Menzil Şiiri - Orhan Altinbasak

Yürüyoruz durmadan,zaman ile el ele
Ayrılacak yolumuz,varınca son menzile
O gidecek yoluna,biz orda kalacağız
Zamanla yolculuktan,artık kurtulacağız
Tutsak ruhlar,bu beden kafesinden çıkacak
Bir daha haşre kadar,özgür hür yaşayacak
Menzile taşıyanlar cansız kalan bedeni
Düşünmek hiç istemez,ayni halde kendini
Taşıdığı mevtayı,son durağa bırakır
Ve tekrar kendi menziline doğru yol alır
Bilmez ki bu aslında,mutlu bir kurtuluştur
Ikinci bir aleme,ebediyyen doğuştur
Sanmayın kafesinden kurtulan ruh kederli
O ebedi alemde her şey çok daha renkli
Tutsaklıktan kurtulan ruh,Rabbine şükreder
Tanrıya her niyazda arı kalple söyle der
Dünyanin dertlerinden,azad eyledin bizi
Fani olan her şeyden,arıttın kalbimizi
Zamana veda ettik,özgür artık ruhumuz
Bu ebedi alemde,meleklerle komşuyuz
Sakın gönderme bizi tekrar fani dünyaya
Büyle yalvarır ruhlar,her niyazda Tanrıya
Bir ikinci aleme,kalpten iman edenler
Yaklaşan son menzile,korkusuzca giderler