Son Mektup ( Şiir ) Şiiri - Nevzat Uçar

.Sevda iklimlerinin,
Tozu dumana katan fırtınalarıyla
Savrularak düştüğüm,
Irgalanarak yetim bırakılan ömrümün
Kızılca kıyamet zamanların da yani
Sevdasına kapılarak yüreğime sardığım
Unutulmazım,
Son sevdam diyerek sarıldığım son kadın.
Sana yazdığım son satırlar bunlar.
.
Sanırım hak ettiğin değer kadar
Yüreğimde yaşattığım sevgi kadar
Umutlarımı kırıp döktüğün,
İçimden sevgini söktüğün kadar
Yokluğunla tattırdığın acılara aldırmadan
Gururumu hiçe sayarak
Yüreğimi ayaklarının altına atarak
Sana olan sevgimi sayfalarca yazdım.
Olmadı.
.
Anlamadım ya da anlamak istemedin
Senden önce yaşadıklarım zordu
Dayanılmazdı
Yüreği ile sevmeyen bunu anlayamazdı.
Anlamadın.
.
İnkar edemem,
Varlığınla bana çok şey kattın
Yüreğimde ki çocuğa dokundun
Yaralarımı okşadın öptün
Kim bilir belki de hiç tatmadığın
Özlediğin,yaşamak istediğin bu sevgiden
Kendini kopararak bir daha
Geri dönememekten korktun.
.
Biliyorum amansızdı,zamansızdı
Hayat trenini kaçırmış iki yolcunun
Aynı peron da karşılaşmasıydı sevdamız
Biletsiz,kimliksiz ama yürekliydik
İmkansızdı yasaktı bıçak sırtı bir sevdaydı
Hissetmek ve yaşamak çok zordu.
.
Biz iki deli sevdalı ezgin yürek
Birbirimize tutunarak,
Tüm olumsuzluklara meydan okuyarak
İnadına sarılmıştık yürek yüreğe
Hakkını inkar edemem asla
Sen o asi yüreğin ve sevginle
Çiğneyerek tüm değerlerini
Sevdamıza sarılmayı göze aldın.
.
Canıma Can,
Yoluma yoldaş gönlüme sırdaş oldun.
Her şeye rağmen bilmeni isterim ki
Hayatım da hiç bir Kadını
Senin kadar sevmedim
Sevmeyeceğim.
Sevme.
.
’Sen benim hala SON Kadınımsın
Bu da sana SON Mektubum.’ olsun.

.
Ahmet Nevzat Uçar.
22/Ocak/2019 Saat.04.55

-
-