Mutluluğun alnına fırlayan bir kurşun ve tebessüm komada, bir kan akar ve oluk oluk içer toprak su misali sevgi olur ve kin namını edinir.Acı yürekte yürüyen bir gölge olur, hudut çizilmiş kalbe, taze bir yaprak mavi günlere inat uçmaz zemheri akşamları pencereme pul eder, ay simamı tayin eder şimdi garip şiirler ağlar kafiyeler düşüncelerimi oluşturur.Sancak gölgesine gömülü yüreğime ok ol gülüm, karanlık dolu gözlerimdeki nehre ateş düşer yanıyorum...Son mektubum hoşçakal.
Volkan CebeciKayıt Tarihi : 10.3.2003 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Volkan Cebeci](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/03/10/son-mektup-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!