Bıçağı yine bıraktım elimden.
Önce kalemi almalıyım dedim içimden;
Neden, niçin gibi önemsiz suallerin yanıtı yüzünden.
Evet, bir kez daha karar verdim, bu kez kalbimden.
Sadece konuşurken yanımda olmandan hoşlanırdım,
Senin sessizliğin, iki sur nefesinin arasıydı benim için.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Son Mektup
Bıçağı yine bıraktım elimden.
Önce kalemi almalıyım dedim içimden;
Neden, niçin gibi önemsiz suallerin yanıtı yüzünden.
Evet, bir kez daha karar verdim, bu kez kalbimden.
Sadece konuşurken yanımda olmandan hoşlanırdım,
Senin sessizliğin, iki sur nefesinin arasıydı benim için.
Bir sabah kuşların sessizliğiyle uyandığımda, sen bitmiştin.
Ve kaldıramazdı artık bu yükü bıçaksız bileklerim.
Seni de sadece hissetmek yeterdi benim için tenimde,
Nefesin her türlü kokuyla karışmış, karmakarışık ciğerlerimde.
Ah hayatım bu lacivertte sen nerdesin, benim kabristanım nerede,
Açıkçası kolay değilmiş, boğazda bir tura çıkmak jilet bandıralı bir gemiyle.
Tanrıya şükretmiştim Sen’i yarattığı için,
Gözlerini sel suları gibi ayrı bir işlediği için,
Seninle bakışmak bir başına okyanusta dolaşmaktı;
Ama Gül Tanem beni son göz kırpışında çöle bırakmıştı.
Ve tam iki melekle muhabbete oturacakken,
Birden yıldırımla sen şakıdın gökyüzünden.
Sanki bu sefer Sen, sen değildin.
Tanrı dokunmuştu sana, sen hepsiydin.
İki gerçek üstü ama güzel iki nokta ile mühürlenmiştin,
Sende asla tanışmadığım senleri de sezinlemiştim.
Farkında değilim ama aylarca seni seyretmişim.
Son isteğim gerçekleşmişti işte,
Ama zaman içinde aşınan aşk oldu yine
Artık sadece yakınlarımda uçan bir melektin bana göre.
Kalemimin mürekkebi biterken,
Tek bir şey var bana gülümseyen
Beyaz ışığı soğuk metalinden yansıtan yoldaş.
Kalbimi dönüşü olmayan bir yolculuğa gönderiyorum yoldaşla.
Ve satrançta yapmamış olduğu bir hamle yüzünden
Masa başında sessizce ama içinden hıçkırarak ağlayan çocuğun,
Asla unutamayacağı bir maçı terk etmenin hayal kırıklığı var aklında,
Hazırlanırken son yolculuğuna, bitirmiş olduğu son umudunun ardında.
Sadece elveda…
(03:03 28.05.2007, İzmir)
hüzünlü ama bir o kadarda duygulu güzel bir şiirdi ilhami bey durun bakalım hemen veda etmeyin vedalar için erken kutluyorum candost benden tam puan bu şiire 10 selam ve saygıyla
ilhan şiirlerin gerçekten muhteşem. kimseye elveda dememelisin bence tavsiye etmem. ayrıca unutma satrançta her kaybedilen oyunda atın yanlış bir hamlesi vardır :)))))) başarılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta